| ૧
|
ઈસુ ઘેટાંપાળક, લૂછે અશ્રુપાત;
|
|
|
ઉરે અમને રાખે, બીએ શાને માટ !
|
|
|
જઈએ પૂઠે તેની, જ્યાં તે દોરી જાય;
|
|
|
ઉજ્જડ રાનમાં થઈ યા લીલા બીડ માંય.
|
|
|
| ૨
|
ઈસુ ઘેટાંપાળક, વાણી છે મધુર;
|
|
|
વાણી નમ્ર તેની, સુખી કરે ઉર.
|
|
|
ધકકાવે તે જ્યારે, વાણીમાં મીઠાશ;
|
|
|
દોરી જશે પોતે, અમો તેના ખાસ
|
|
|
| ૩
|
ઈસુ ઘેટાંપાળક, મૂઓ ઘેટાં માટ;
|
|
|
ઘેટાં પરે પાડી લોહી કેરી છાંટ.
|
|
|
એથી તેણે કીધું મોટું આ નિશાન;
|
|
|
"તેઓ છે સહુ મારાં" પામ્યાં આત્માદાન.
|
|
|
| ૪
|
ઈસુ ઘેટાંપાળક, પંડે દોરી જાય;
|
|
|
વરુ કે બીજાથી હાનિ ન કંઈ થાય.
|
|
|
મરણ કેરી ખીણે જો કે હોય કંઈ ભય,
|
|
|
ભૂંડાથી ના બીશું, ઘોર પર થશે જય.
|