|
|
ગરબી
|
| કર્તા:
|
કા. મા. રત્નગ્રાહી
|
| ૧
|
દશ કુમારિકાઓ નીકળી, ગઈ વરને મળવા બા'ર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૨
|
સહુ મશાલે લઈને નીકળી, થઈ વરને આવતાં વાર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૩
|
સહુ ઊંઘી ગઈ ઝોકાં ખાઈ, મધરાતે પડયો પોકાર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૪
|
હતી પાંચ ડાહી મહીં સુંદરી, તેઓ થઈ ગઈ તૈયાર;
|
|
|
મળવા ચાલી સુંદર વરરાજો.
|
| ૫
|
હતી પાંચ તેમાંની મૂરખી, ન'તું તેલ પાસે લગાર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૬
|
તેમની મશાલે હોલવાઈ જાય છે, મંડી વિમાસવા તે વાર;
|
|
|
મળવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૭
|
ગઈ ચૌટામાં દીવેલ ખોળવા, વીત્યો વખત રહી ગઈ બા'ર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૮
|
આવી પાછી, જુઓ, સહુ બાળાઓ, દીઠાં બંધ કરેલાં દ્વાર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૯
|
રુએ, પોકારે સર્વ સુંદરીઓ, અરે પ્રભુ, તું દ્વાર ઉઘાડ;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૧૦
|
પ્રભુ કહે, સુણો, સહુ સુંદરીઓ, તમે રહ્યાં ન કેમ તૈયાર?
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|
| ૧૧
|
હું તો પિછાણું નહિ, બાળા, તમને, તમે સદાય રહેશો બા'ર;
|
|
|
મનવા ચાલી સુંદર વરરાજાને.
|