347

૩૪૭ - પરસ્પર પ્રેમ

૩૪૭ - પરસ્પર પ્રેમ

૧	સહુનું સુખ તમ જન તાકો, એક બીજા પર પ્રેમ જ રાખો;
	ભાઈપણાનું બંધન ભાળો, સોબતમાં શુભ સંગત પાળો.
૨	એ જ ખરો ત્રાતાનો ધારો, સંતરથી તો તમ ન વિસારો;
	ધ્યાન ધરીને દઢ મન રાખો, પ્રેમ તણું મધ ભાવે ચાખો.
૩	આપણ ભાંડું, એક પિતા છે, સહુથી ઊંચો તે રાજા છે;
	શું, ભાઈબે'નો, કજિયો કરીએ ? એક બીજા પર ક્રોધે બળીએ?
૪	ના, પણ જેમ જ નામ પિતાનું 'પ્રેમ' કહ્યું છે, એ સ્મરવાનું;
	તેમ જ સર્વ પ્રેમે રહીએ, પ્રીતિ તણો શુભ ધારો ધરીએ.
૫	પ્રેમ ભલાપણમાં વસવાને પ્રભુએ સૃજ્યાં છે સઘળાંને;
	તે તો દિન દિન જોતો રહે છે, માનવ કેમ મિલાપ કરે છે.