SA212

૧	મને કેટલું દુઃખ ને શરમ, કે એમ થાય કોવાર કદી મેં ઇસુને ગર્વથી કહયુ, " મારું સૌ તારું નથી."
૨	તો પણ તેણે મને શોધ્યો, દીઠો મેં તે વધસ્તંભ, ત્યારે મન ધીમેથી બોલ્યું "મારું બહું ને તારે કમ".
૩	દર દિવસે દયા થકી, તેણે મને બળ આપ્યું, તેથી નમીને મેં કહયું, “મારું કમ ને તારું બહું”.
૪	આકાશના ઊંચાણથી ઊંચો, સૌથી ઊંડો ને અપાર; પ્રભુ, તારા પ્રેમે જીત્યો, “તારો સર્વ છું તારનાર”.