SA152

૧	જગના મંડાણથી પહેલો જે, મરણ પામવા કબૂલ થયો, તે મારે વાસ્તે મૂઓ છે, તેથી છે સ્થિત આત્મા મારો, જો ટળી જાય આકાશ પૃથ્વી, અચળ રહેશે દયા તેની.
૨	હે પ્રિતના સિંધું અપાર, તારાથી ગયાં પાપ મારાં, તેં લીધો છે અન્યાયનો ભાર, નથી કલંક હાલ મારામાં, રકત ખ્રિસ્તનું કહે સૂણો સૃષ્ટિ, તેની દયાનો પાર નથી.
૩	આ સાગરમાં હું નાહું છું, આશા, આનંદ, વિશ્રામ છે અહી, શેતાન પાસેથી હયાં નહાસું, મજ ખ્રિસ્તને જોઉં વિશ્વાસથી, તો બીક ને સંદેહ નહાસી જાય, કે ઇસુમાં દયા જ દેખાય.