137

૧૩૭ - સ્વગૅરોહણ

૧૩૭ - સ્વગૅરોહણ

૧	ત્રાતા ઊઠયો મોતનો ધ્વંસ કરી, અમૃતની જ્યોત પ્રદીપ્ત કરી!
	દીધાં સહુ શિષ્યને દર્શન ને, આદેશ દીધો ચઢતાં ગગને!
૨	આકાશમાં ને વળી આ ભુવને, સર્વ અધિકાર અપાય મને,
	સૌ દેશમાં શિષ્ય કરો જઈને, સાથે,જુઓ, હું રહું સર્વ દિને.
૩	જુઓ તમે વાટ શાલેમ મહીં, આત્મા તણું દાન મળે જ સહી,
	સામથ્ર્ય મહા સહુ પામી જશો, ને સર્વ સ્થળે મુજ સાક્ષી થશો.
૪	એવું કહીને પ્રભુ આશિષ દે, વિદાય લેતાં પ્રભુ સ્વર્ગ ચઢે !
	અદશ્ય થયો પ્રભુ આભ મહીં! હર્ષે ગયા શિષ્ય શાલેમ મહીં.
૫	મેઘો મહીં રે ! પ્રભુ ખ્રિસ્ત ગયો, સર્વોપરી સ્વર્ગનો ભૂપ થયો;
	મેઘો મહીં આવશે એ જ પ્રભુ, ન્યાયાધિકારી બની ન્યાયી વિભુ.