વા’લો વધસ્તંભ વ્યોમે! મનહર મધુરો લાગે વે’ છે રૂધિરની ધારા, રડતાં બળું હું આગે.
કાંટાનો મુગટ માથે! ભાલે વિંધાયો ત્રાતા,

જીગર જખમ થઇ ઝૂરે, ધન્ય ઓજીવનદાતા-વા’લો

સિયોન સુંદરીયો રડતી !માતા તો મૂર્છા પામી,

વૃદ્વ બાળ તરુણો રડતાં,આજે જગતભર સ્વામિ.-વા’લો

જગનું અજવાળું ઝાંખું, પડતું આ સ્તંભે આજે,

અંધકાર છવાય સર્વત્ર પૃથ્વીનાં પાપો કાજે-વા’લો

પાપો અઘોર મુજ કેવાં! ખંડણી ભરી તેં ભારી,

અર્પુ છું આજ આ સ્તંભે, જિંદગી પિતાજી મારી-વા’લો

કાલવરી કૃત મુજ કાળાં, સ્તંભે જડું હું આજે,

સ્તંભે થી હું પોકારું “સંભારજે તુજ રાજે”-વા’લો