મારો પાળક દેવ છે, અછત કદી નહિ થાય,

લીલા બીંડે તે મને, સુવાને લઇ જાય,

શાંત નદીના તીર પર, દોરે ઝાલી હાથ,

મારો જીવ દિને દિને, બળ પકડે સાક્ષાત.

સત્ય તણો જ્યાં પંથ છે, ત્યાંજ ચલાવે પાય,

એવું દેવ કરે સદા, નામ તણો મહિમાય,

મોત તણી છાંયે થઇ. મારે ફરવું હોય,

તેવા ભયની ખીણમાં, બીક ન જાણું કાય

કાં’ કે તું મજ પાસ છે, દુર નથી કો’વાર,

તજ સોટી ને લાકડી , દિલાસો દેનાર.

મારું ભોજન સિદ્ધ પણ વૈરિ સંન્મુખ થાય,

માથે ચોળે તેલ તું, મજ પ્યાલું ઉભરાય,

જીવનના દિન સર્વમાં, પ્રેમ દયા મજ પાસ,

ઈશ્વર મંદિરમાં સદા, હું રાખુ મજ વાસ,