મને કેટલું દુઃખ ને શરમ, કે એમ થાય કોવાર કદી

મેં ઇસુને ગર્વથી કહયુ, " મારું સૌ તારું નથી."

તો પણ તેણે મને શોધ્યો, દીઠો મેં તે વધસ્તંભ,

ત્યારે મન ધીમેથી બોલ્યું "મારું બહું ને તારે કમ".

દર દિવસે દયા થકી, તેણે મને બળ આપ્યું,

તેથી નમીને મેં કહયું, “મારું કમ ને તારું બહું”.

આકાશના ઊંચાણથી ઊંચો, સૌથી ઊંડો ને અપાર;

પ્રભુ, તારા પ્રેમે જીત્યો, “તારો સર્વ છું તારનાર”.