262
૨૬૨ -ખોવાયેલું ઘેટું
| વિક્રાંત | |
| કર્તા: જે. વી. એસ. ટેલર | |
| ૧ | હું તો નિર્બુદ્ધ મેષ હતો, ચાહતો નહિ વાડો; |
| પાળકનો ઘાંટો ન સુણું, ચાલું બહુ આડો. | |
| ૨ | વાડ તજી ગમતું કીજે, બહુ સુખ જણાતું; |
| મોજ ઘણી દેખી જગમાં ભમતું મુજ માથું. | |
| ૩ | હું સત જૂઠ ન ભાળું કંઈ, સૂઝે ત્યમ ચાલું; |
| બોધ તણી કો વાત સ્મરી, તે તો નહિ પાળું. | |
| ૪ | પૂર્ણ ગયો વાંકે માર્ગે, અરણ્ય ભણી હું; |
| ત્યાં તો સર્વ પ્રકારે તણું મેં જોખમ દીઠું. | |
| ૫ | સિંહ વિનાશક ત્યાં મોટો શેતાન ફરે છે; |
| તે ઝાલી ભટકેલાંનો સંહાર કરે છે. | |
| ૬ | તો પણ પાળક રે'મ કરી મુજબે ઘર લાવ્યો;
ને નિજ ગોદ મહીં લઈને મુજ પ્રાણ બચાવ્યો. |