| રાગ:
|
ગરબી
|
| કર્તા:
|
કા. મા. રત્નગ્રાહી
|
| ૧
|
જો ઈસુ તણું મુખ ભાળશે, શું દીસે છે?
|
| શુભ કરુણા, પ્રીતિ સાથ સુંદર દીસે છે.
|
| ૨
|
તે વેણ કૃપાનાં ભાખતો સહુ દુ:ખ હરવા,
|
| તે કહે છે સુંદર વેણ હૈંડે સુખ ભરવા.
|
| ૩
|
જે હૈયું બેચેન, પીડા બહુ ભારી,
|
|
|
ત્યાં ઈસુ છાંટે પેમનું અમૃત વારિ.
|
| ૪
|
જો હૈયા ગમ પણ તાકશો, શું દીસે છે?
|
|
|
જો, અધમોના વિચાર મનડા વિષે છે.
|
| ૫
|
છે કોમળ હૈડું નાથનું, દુ:ખ હરશે તે,
|
|
|
છે રે'મ, અતિ દિલ માંય, સુખિયાં કરશે તે.
|
| ૬
|
જો નેણ પ્રભુનાં ભાળશે, શું દીસે છે?
|
|
|
બહુ રે'મ કૃપા ને પ્રેમ આંખો વિષે છે.
|
| ૭
|
તે પાપી ગમ રે તાકતો તારણ કરવા;
|
|
|
તે વાટ જુાએ છે એમની પાપો હરવા.
|
| ૮
|
જો હાથ પ્રભુના ભાણશો, તે કેવા છે?
|
|
|
શુભ દાનોનો દાતાર ભાળો એવા છે.
|
| ૯
|
તે ડૂબતા જનની બાંય સ્નેહે ઝાલે છે,
|
|
|
ને હાથ ગ્રહીને નાથ આશોરો આપે છે.
|
| ૧૦
|
જો પગ પ્રભુના પેખશો, શું કરતો તે?
|
|
|
જો ભટકેલાની શોધ કરવા ફરતો તે.
|
| ૧૧
|
તે શોધે છે નિજ ઘેટડાં ફરતો ફરતો;
|
|
|
તે જીવન દેવા કાજ નિત પગલાં ભરતો.
|
| ૧૨
|
જો પ્રભુના રૂડા કાનની ગમ ધારી રે;
|
|
|
તે સુણવા છે તૈયાર અરજી તારી રે.
|