| શાર્દૂલવિક્રીડિત
|
| હેન્રી. એફ. લાઇટ
|
| ૧૭૯૩-૧૮૪૭
|
| અનુ. :
|
સિમોન ગણેશભાઈ
|
| ૧
|
|
|
સંદ્યાકાળ સમે તને જ વીનવું સાથે પ્રભો ! તું રહે,
|
|
|
અંધારું જલદી જાય સૌ મદદ ને આક્ષ્વાસનો ના મળે,
|
|
|
જ્યારે નિષ્ફળ જાય સૌ મદદ ને આકક્ષ્વાસનો ના મળે,
|
|
|
ત્યારે નાથ! અનાથના મુજ ધણી! સાાથે, પ્રભો! તું રહે.
|
| ૨
|
|
|
ટૂંકી છે મુજ જિંદદી ઝડપથી વેગે જાય છે,
|
|
|
ઝાંખાં થાય ઉમંગ, માન, મહિમા વીતી બધું જાય છે
|
|
|
ચોપાસે વસમા વિકાર સઘળે ને નાશ તો થાય છે,
|
|
|
ત્યારે હે અવિનાશ ને અવિચળા! સાથે, પ્રભો! તું રહે.
|
| ૩
|
|
|
છેલ્લી આ પળ એક એક કપરી તારા વિના જાય ના,
|
|
|
તોડી કોણ શકે? તમામ બળને માયા અને મોહનાં;
|
|
|
બીજું કોણ બતાવશે પથ મને આશ્રો બીજું કોણ દે?
|
|
|
છાયામાં અથવા પ્રકાશ-તડકે સાથે, પ્રભો ! તું રહે,
|
| ૪
|
|
|
ના લાગે રિપુ બીક, આશિષ મને આપી લઈ ઓથમાં,
|
|
|
લાગે આપદમાં ન ભાર, કટુતા ના હોય કો આંસુમાં
|
|
|
ક્યાં છે ડંખ હવે જરા મરણનો? ક્યાં કબીક કબ્રે રહે?
|
|
|
ખાત્રીદાયક વાત છે વિજયની જો મુજ સાથે રહે.
|
| ૫
|
|
|
મારું મોત ખચીત છે નિકટ જો આંખો ઢળી જાય છે,
|
|
|
તારી થંભ ધરી સમીપ નયને મોતની યાદ દે;
|
|
|
રાત્રી જાય, સ્વરે પ્રભાત પ્રગટે એ રાહ દેખાડજે,
|
|
|
મારા જીવનમાં અને મરણમાં સાથે, પ્રભો ! તું રહે.
|