|
|
ઝૂલણા વૃત્ત
|
| કર્તા :
|
વહાલજી બેચરભાઈ
|
| ૧
|
ઊઠને, ઊઠને, જાગને, જીવ તું થાય છે પ્રૌઢ જો આજ સારો;
|
|
|
રાતના પો'રમાં, ઘોર અંધારમાં, કેમ તો જીવિયો જીવ તારો?ઉઠને.
|
| ૨
|
જ્યારથી તું તણી આંખ તો નિંદામાં મીચતાં ઊંઘતો સોડ તાણી;
|
|
|
તે સમે કોણ સંભાળતો'તો તને, એ જ તું ધારને દ્યાન આણી.ઊઠને.
|
| ૩
|
કૈંક તો આજથી રાતમાં મોતના ખાટમાં દુ:ખના માર ખાતો;
|
|
|
"રે, મારું છું," કહી શ્વાસ કાઢે ઘણો, ભોગવે વેદનાપ્રણ જાતાં.ઊઠને.
|
| ૪
|
એમ તો કૈંકના જીવ જાતા ઘાણા, તોય તું જીવતો આજ તોજ;
|
|
|
એમ તું ધાર તો દેવને માનજે, તે જ રાખશે જીવ સાજો.ઊઠને.
|
| ૫
|
પાપથી ઊંઘથી, દુ:ખથી મારથી દેવ સંભાળશે ભાવ આણી;
|
|
|
દેવ તો તારશે પ્રેમના ભાવથી, જો તમો માનશો દેવવાણી.ઊઠને.
|