373

૩૭૩ - બેઉલાહ દેશ

૩૭૩ - બેઉલાહ દેશ

૧	હું તો પર્વત પર વસું છું, જ્યાં ધણું હોય છે અજવાળ,
	હું શોભિતો દેશ જોઉં છું, રળ્યામણો વિશાળ;
	ત્યાં છે હવા અતિ સારી, ફલોથી સુવાસિત જે,
	ઝરાની ચોગમ ખીલેલા, અમર ઝાડને છાંયડે.
ટેક:	બેઉલાહ દેશ શું આ તો નહિ હોય, અજવાળાનું ધન્ય સ્થાન !
	તેમાં ખીલે ફૂલો સદાય, જ્યાં છે સદાકાળ વિશ્રામ.
૨	પહાડની હેઠળ નીછે દેખાય, મોટું સૂકું અરણ્ય,
	તેમાં થઈને હું આવેલો, સંદેહ તથા ભયની માંય;
	દેવની આગળ માનતા લીધેલ, જેને મેં ઉતારી નહિ,
	તો પણ આત્માથી દોરાઈ, હ્યાં લગ હું પહોંચ્યો આવી.
૩	ઝરામાંથી હું પીઉં છું, સદા રહું આ જગામાં,
	હ્યાં મેં જીવનનું જળ ચાખ્યું, તેથી તૃપ્ત થયો આત્મામાં;
	જગની મઝા માટે ઈચ્છા, મુજમાં હવે નથી કાંઈ,
	મળ્યું મને દ્રવ્ય મહા, તેનો નાશ કદી નવ થાય.
૪	ભારે દુ:ખની વાત ન કાઢશો, બોજના વિષે બોલતા મા,
	મને મળ્યો મહા છુટકારો, બોજની નથી કંઈ ચિંતા;
	મારે ખ્રિસ્તની પાછળ ચાલવું, સૌ છે ધૂળરૂપ એ સિવાય,
	જગનું સઘળું માન તજું છું, વધસ્તંભને માથે લઈ.
૫	વધસ્તંભનો બહુ છે મહિમા ! આ વાત કેટલી સાચી છે !
	તંગ રસ્તામાં થઈને ચાલતાં પાર લગ દૃષ્ટિ પહોંચે છે.
	બહુ મીઠાશથી કહે છે ઈસુ: "સ્તંભને ઊંચક, બીતો મા;
	તુજ આગળ આ વાટ ચાલ્યો હું, આજ લગ તેમાં છે મહિમા."