336

૧ – પ્રભુનું સ્તોત્ર

૩૩૬ - સેવાનું અનુસરણ
૧	પ્રભુ ! બોલ કે બોલું પછી, તુજ વાણી એ રીતે વધે;
	તું જેમ ખોળે તેમ હું, ખોવાયેલાં ખોળું બધે.
	પ્રભુ ! દોર કે દોરું પછી, ભટકેલને તારી ભણી;
	ખવડાવ કે ખવડાવું હું, વાની ભૂખ્યાંને સ્વર્ગની.

૨	તુજમાં મને બળવાન કર, કે અબળને બળ હું દઉં;
	પ્રેમી કરે ડૂબતાં જનો તું ખડક પર ખેંચી લઉં.
	શીખવ મને કે શીખવું, શુભ પાઠ તુજ વરદાનનો;
	મુજ વચન ઊંડાં ઊતરે, બદલાય તેઓનાં મનો.

૩	તુજ શાંતિ મીઠી દે મને, કે દુ:ખિતને દઉં શાંતિ હું;
	લાચાર ને તુજ પ્રેમનો સંદેશ વેળાસર કહું.
	તું જેમ, જ્યારે, જ્યાં કહીં, ચાહે મને વાપર તહીં;
	તુજ મુખ જોઉં ત્યાં સુધી સુખ હર્ષ ને મહિમા મહીં.

336 - Sevaanu Anusaran

1	Prabhu ! Bol ke bolu pachhi, tuj vani e reete vadhe;
	Tu jem khole tem hu, khovaayelaan kholu badhe.
	Prabhu ! Dor ke doru pachhi, bhatkelne taari bhani;
	Khavadaav ke khavadaavu hu, vaani bhookhyaanne svargani.

2	Tujamaa mane balavaan kar, ke abalne bal hu dau;
	Premi kare doobataa jano tu khadak par khenchi lau.
	Sheekhav mane ke sheekhavu, shubh paath tuj varadaanano;
	Muj vachan oondaa ootare, badalaay teonaa mano,

3	Tuj shaanti meethi de mane, ke dukhitane dau shaanti hu;
	Laachaar ne tuj premano sandesh velaasar kahu.
	Tu jem, jyaare, jyaa kahi, chaahe mane vaapar tahi;
	Tuj mukh jou tyaa sudhi sukh harsh ne mahima mahee.